گاهی اوقات از خودم بدم میاد ، بیزار میشم و واقعاً حوصله خودم رو هم ندارم....
چرا نمیشه صادق بود با آدما، چرا نمیشه اون کاری که دلت میخواد رو انجام بدی براشون و بعد پشیمون نشی از اونچه که کردی ؟
چرا ماها همیشه از روابط دوستانه سوء استفاده میکنیم.... چرا این زندگی بی ارزشو اینقدر جدّی میگیرم ؟؟؟؟؟؟
کجان اون همه دوست که حالا نیازشون دارم و همیشه براشون و پیششون بودم ؟؟؟
راستی خوبه اگه به هیچ کس نیاز نداشته باشیم ....
واقعا نمی شه با آدما صادق بود ؟؟
مطمئنی <هیچکدوم> از اون همه دوست الان نیستن ؟!